7 hoofdzonden kunst-project 2016- 2018
link naar website kunstproject
EXPOSITIE KONINGSHOEVEN SEPTEMBER 2018
Visie op dit project
De blik richten op de buitenwereld is iets wat voor mij nooit veel houvast heeft gegeven.
Steeds zie ik weer andere aspecten van diezelfde werkelijkheid, niets is vaststaand als het gaat om waarheid.
Ieder standpunt kan in genomen worden en een belevingswereld tonen die meestal begrijpelijk en
Invoelbaar is.
Wat goed of fout is , zonde of deugd, hangt dan maar net af van welk standpunt wordt ingenomen.
Dat is mijn ervaring.
Deze ontdekking groeide door het richten van mijn blik op
Mijn binnenwereld : wat speelt daar, welke overtuigingen leven daar? welk verleden leeft in mij?
Welke gevoelige herinneringen? Wat maakt mij emotioneel?
Woedend? Jaloers? Bezitterig? Wat doen die fenomenen met mijn blik op “de buitenwereld”?
Ook al hebben we heel wat te danken aan ons denkvermogen, het is de vraag of het geschikt is om de functie en betekenis van ons gevoelsleven te bepalen.
Dat heeft tot een vervreemding geleid van de [eigen] natuur ; denken en voelen zijn heel ver uit elkaar gedreven.
Weten wij in hoeverre onze kijk op de wereld bepaald wordt door onze persoonlijke geschiedenis, de overtuigingen van onze opvoeders, de normen die in onze cultuur gelden. Er door een nog diepere laag van instinctieve dierlijke drijfveren die grotendeels onbewust zijn .
Natuurvolken , die nu grotendeels verdwenen zijn of totaal in de war geraakt door de ontmoeting met dat wat wij “beschaving ”noemen , waren niet door het denken van de werkelijkheid gescheiden.
De onverklaarbare gebeurtenissen die emoties opriepen werden niet rationeel geanalyseerd of bestudeerd , maar waren onderdeel van een totaalbeleving waarin lichaamsgevoel, emotie, en denken een geheel vormden. De emoties werden tot uitdrukking gebracht en kregen betekenis , bv. In rituelen of dansen en in kunst-voorwerpen
In wezen zijn we niet zo ver verwijderd van de natuurmens , we worden nog steeds gedreven door onderbewuste impulsen .
Alleen doen we tegenwoordig alsof dat niet zo is: alsof we redelijke wezens zijn die zich niet laten leiden door onderbuikgevoelens als
Jaloezie, hebzucht, woede…
Emotie wordt van zijn betekenis ontdaan en krijgt steeds minder een openlijke plek.
In mijn werk in opdracht kom ik steeds met mensen in aanraking die daarmee worstelen. De dood of de geboorte van een mens is bv. een duidelijk moment dat heel veel emotie oproept : het grijpt diep in in de psyche en is voelbaar in het lichaam.
De emotie die onder de oppervlakte voelbaar is en soms zo sterk is dat ze naar buiten komt is de verbinding met de onbewuste instinctieve drijfveren, met de irrationele werkelijkheid die onze natuur is.
Een vorm smeden om aan die emotie betekenis / erkenning te geven is mijn manier geworden om er toch op te kunnen reageren In vorm-taal.
In dit kunst-project over de 7 hoofdzonden ben ik op een soortgelijke wijze aan het werk gegaan.
Het onderzoeken van de emoties die horen bij bv. Woede, of jaloezie, deed ik door situaties terug
te roepen waarin ik die ervaring had , na te gaan hoe dit in het lichaam voelbaar was en het label “zondig” ervan af te halen.
Zo werden de zonden tot fenomenen, emoties, die wegwijzers zijn naar vergeten of verdrongen gebieden . Die fenomenen ben ik gaan vormgeven.